Organy piszczałkowe w kościele parafialnym pw. św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty w Biesiadkach pochodzą z 1962 roku. Zostały wybudowane przez firmę Biernackich z Krakowa.
Fragmenty kroniki parafialnej z budowy:
28 II 1960 – pierwsza wzmianka o budowie nowych organów:
„Budowanie(?) opinii- remont starych czy budowa nowych organów – jedziemy do Porąbki Uszewskiej i Jadownik zobaczyć tam nowe organy i potym decyzja co do nas ”
Warto wspomnieć, że instrumenty w Jadownikach (37 głosów), jak i w Porąbce Uszewskiej (31 głosów) zbudowała w 1958 roku firma Biernackich (źródła podają nazwisko Wacława Biernackiego).
22 V 1960
„Budowa nowych organów- zebranie po kilku gospodarzy z każdej gromady, rozważenie sprawy – ks. Proboszcz przedstawia sprawę nowych organów – tylko pojedyncze głosy nie
zdecydowane – zapada decyzja Rady Parafialnej – Budujemy nowe organy /p. ogłoszenia str 278/”
11 XII 1960
„Zbiórki na organ – W każdą ostatnią niedzielę miesiąca składają parafianie ofiary na organ, każda gromada na listy”
Kolejne wzmianki pojawiają się w 1962 roku:
16 II 1962 – Rozpoczęcie montażu organów,
„ (…) pierwsze roboty stolarskie, miech, przewody dmuchawy i podstawy manuałów”
17 IV 1962 – Zakończenie montażu organów
„Nowe organy; montaż i prace koło organu ukooczono we W. Wtorek - za tym prace trwały 30 dni z przerwami od 6 II do 17 IV. Organy wykonała firma Biernacki – Kraków Franciszkaoska 4. (…) Organ elektryczny 12to głosowy – dwa manuały, pedał, napęd – elektrowentylator –motor na łożyskach kulkowych – b. cicho „chodzi”
Koszt organu – 12 głosów a 24 tyś zł – 288 tyś zł + przywóz, auta, różne pomoce, utrzymanie pracowników = razem 300 tyś zł.
Organy ukończono w W. Wtorek – kiedy zagrają? Pierwszy raz na Gloria w Wielki Czwartek na Mszy Św. „Wieczerzy Paoskiej” – bardzo piękny moment. Poświęcenie później”
30 VII 1962 – trwają przygotowania do poświęcenia organów w Biesiadkach.
„Przygotowano 1300 „zaproszeń” i „gwoździ” Otrzymali je wszyscy parafianie, tzn. małżeostwa i młodzież od 18 lat oraz rozesłano do parafian poza parafią, przebywających bliżej i dalej- Adresów dostarczyły nam rodziny (…)” Zaproszenia roznosiły m.in. dzieci - przyjęli je niemal wszyscy. „Uroczystośd ustalono z ks. Biskupem na niedzielę 19/VIII”
19/VIII 1962
„Uroczystość poświęcenia organów. Poświęcenia organów dokonał J. Exc. Ks. Biskup Karol Pękala w asystencji ks. Dziekana Jana Rzepki, prob. z Wojnicza, Kan. Hon. Kap. Katedr. Ks. Dziekana Jana Skalskiego z Czchowa ”
W uroczystościach uczestniczył też Dominik Biernacki, przedstawiciel firmy, i ks. Pawełczyk z Tarnowa. Tego dnia zebrano aż 75 tys. zł na pokrycie
kosztów budowy instrumentu. Niedługo po poświęceniu na parafię nałożono grzywnę w kwocie 1500 zł za nielegalną organizację uroczystości.
W 1970 roku remont organów przeprowadził Stanisław Ziaja z Chmielnika k. Rzeszowa1, były pracownik firmy Wacława Biernackiego.
W 2002 roku remont organów przeprowadził Kazimierz Plewa z Nowego Sącza, wtedy też posrebrzono piszczałki prospektowe.
Choć wybudowano nowe organy, stanęły one jednak w starszej szafie – pozostałości po dawnym instrumencie, który mógł zbudować Antoni Sapalski w II połowie XIX wieku. Prospekt został wykonany w tradycji barokowo-klasycystycznej. Organy te były remontowane w 1919 roku, o czym świadczy znaleziony na wewnętrznej stronie starej szafy organowej wpis dokonany ołówkiem: "Reperowany Strojony w r. 1919, 24 Września; Bronisław Markiewicz, organmistrz ze Lwowa2. Jednak już w 1931 r. wspomniano, że były w lichym stanie3, a ok. 1949 roku nadal wymagały restauracji. Z tego samego roku pochodzi informacja, że instrument nie posiadał klawiatury pedałowej4. Stan organów uległ poprawie po strojeniu w sierpniu 1951 roku5. Zapewne ich ostatnią modyfikacją był montaż dmuchawy elektrycznej przed budową obecnego instrumentu.
W sumie organy liczą 12 głosów rozdzielonych na trzy sekcje: manuału I, manuału II i pedału. Mają jeden miech pływakowy, do którego powietrze pod ciśnieniem dostarcza nieco już zużyta elektryczna dmuchawa organowa, pochodząca z organów Tadeusza Rajkowskiego zbudowanych w 1983 roku w tarnowskim kościele św. Józefa. Została ona wstawiona do organów podczas ostatniego remontu, który przeprowadził w 2013 roku Kazimierz Plewa z Nowego Sącza, stale odtąd opiekujący się instrumentem. Miech wraz z dmuchawą umieszczone są w wieży kościoła. Przy okazji remontu zmieniono ich połączenie na elastyczne, w miejsce sztywnego konduktu drewnianego, a także umieszczono dmuchawę na gumowych amortyzatorach, celem zmniejszenia hałasu i drgań.
Instrument ma elektro-pneumatyczną trakturę gry i rejestrów. Stół gry jest wolno stojący (grający siedzi bokiem do prezbiterium, mając je po swojej lewej stronie). Całe organy liczą 874 piszczałki grające (drewniane oraz metalowe: ze stopu ołowiu z cyną i z blachy cynkowej) oraz prospektowe srebrzone piszczałki nieme. Dyspozycja organów powstała w oparciu o tradycję romantyczną i nie wyróżnia się od innych organów budowanych przez firmę Biernacki.
Ciekawostką jest, że manuał II ma dodatkową najwyższą oktawę piszczałek dla realnej realizacji połączenia „Super M.II-M.I”.
Przypisy:
1 Archiwum Diecezjalne w Tarnowie (dalej ADT), sygn. ARz 119, ankieta dotycząca organów.
2 Bronisław Markiewicz urodził się w 1874 roku. Był uczniem Jana Śliwińskiego ze Lwowa. W 1896 roku otworzył własny zakład w Tarnowie, a po 1912 roku wrócił do Lwowa, gdzie działał jeszcze w latach 30. XX wieku. Na terenie diecezji tarnowskiej zbudował organy w Dąbrowie Tarnowskiej i Zwierniku. Zob. M. Babnis, Kultura organowa Galicji, Słupsk 2012, s. 386.
3 ADT, akta parafii Biesiadki, Protokół z dnia 20.05.1931 r. w Biesiadkach – przy oddaniu majątku kościelnego ks. Feliksowi Pudełce.
4 ADT, sygn. WK VII/2, akta wizytacji dziekańskich dekanatu czchowskiego.
5 ADT, akta parafii Biesiadki, Protokół z wizytacji dziekańskiej dokonanej w dniu 6.06.1951.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Pryncypał 8' | 1. Salicet 8' | 1. Subbas 16' |
2. Bourdon 8' | 2. Vox coelestis 8' | 2. Fletbas 8' |
3. Oktawa 4' | 3. Flet 4' | |
4. Flet 4' | 4. Pikolo 2' | |
5. Mikstura 3ch. | 5. Sesquialtera 2ch. |
Powyższy artykuł został uznany przez Redakcję jako wzorcowy. Jest to szczególne wyróżnienie dla profesjonalnych opisów instrumentów: opartych o bogatą bibliografię oraz wizję lokalną, posiadających wyczerpujący i ciekawy opis, udokumentowanych zdjęciami w wysokiej rozdzielczości oraz powstałych z dbałością o szczegóły. Opis posiadający to wyróżnienie jest wzorem dla wszystkich innych i powinien być przez nie naśladowany. Potwierdza również wiedzę i umiejętności autora w zakresie analizy budowy instrumentu.
Ostatnia modyfikacja: 2017-02-07 19:15:40