Dom biskupa siedleckiego – sala konferencyjna Siedlce (mazowieckie)

Wydaje się prawdopodobne, że organy zostały wybudowane dla Bractwa Niemieckiego w kościele św. Benona w Warszawie, skąd przewieziono je do kościoła w Pruszynie, gdzie były użytkowane od 1824 do 1968 r., a następnie zdemontowane.

Instrument odkryto w 2002 r. w Pruszynie. Później zidentyfikowano go jako dzieło Joachima Wagnera. Organmistrz przy dwóch manuałach zastosował wspólną wiatrownicę klapowo-zasuwową z systemem podwójnej transmisji (Doppeltransmissionlade) i z równoczesnym podziałem klawiatur na bas i dyszkant. Głosy manuału II są transmitowane z manuału I. Na desce wałków skrętnych manuału II, znajdującej się tuż za pulpitem muzycznym, znajduje się zapis:

Ao1744 d.21.Märtz ist diese Orgel zu bauen
angefangen,
1745 d.18. November völlig zu Ende gebracht worden
von Hn Joachim Wagnern
Orgelbauern.

Organy zostały zrekonstruowane w latach 2008–2010 przez firmę Orgelbau Ekkehart Gross z Waditz, zaś prace malarskie, snycerskie i złotnicze przy obudowie organów wykonała w 2009 r. Pracownia Konserwacji Dzieł Sztuki Katarzyna Dzienniak, Krystyna Białkiewicz z Sosnowca. Zrekonstruowane zostały miechy i cały zespół brzmieniowy. Wiatrownica, traktura, stół gry, prospekt oraz większa część szafy organowej pozostały oryginalne.

W 2025 r. organmistrz Michał Klepacki zrekonstruował przypuszczalną trzygłosową sekcję pedałową organów (na wzór innych instrumentów Wagnera, na klasycznej wiatrownicy klapowo-zasuwowej) umieszczoną w oddzielnej szafie, przylegającej do tyłu oryginalnej obudowy instrumentu. Wyciągi rejestrowe znajdują się z boku szafy sekcji pedałowej. Wszystkie piszczałki pedałowe są drewniane.

Manuały C–d³ (podział na bas i dyszkant pomiędzy klawiszami h i c¹), pedał C–d¹.