Pierwsze 7-głosowe organy ufundowane przez Aleksandrę Ogińską pochodziły z 1793 r. i były dziełem Józefa Janiczka. Na początku XIX w. dodano 3-głosowy pedał. Następny instrument, z którego zachowana jest szafa, został zbudowany w 1868 r. przez Mateusza Mielczarskiego i Józefa Szymańskiego. Miał 12 głosów, 2 manuały i pedał. Po I wojnie światowej uzyskał nowe piszczałki i miechy. Obecne organy wybudowane przez Włodzimierza Truszczynskiego z Warszawy zostały uroczyście poświęcone przez bp. Jana Mazura 18 kwietnia 1971 r. Podczas uroczystej mszy św. na nowych organach grał Feliks Rączkowski. Remontowane i przebudowane w 1988 r. przez Zbigniewa Sianowskiego (wymiana elektryki). Generalnie remontowane i strojone w 1996 r. przez organmistrza Mariana Leśniczuka, który wstawił Obój w miejsce Kwintadeny w manuale II.
Manuały C-a3, pedał C-g1.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Pryncypał 8' | 1. Bourdon 8' | 1. Subbas 16' |
2. Holflet 8' | 2. Salicet 8' | 2. Kontrabas 16' |
3. Oktawa 4' | 3. Vox coelestis 8' | 3. Fletbas 8' |
4. Rurflet 4' | 4. Obój 8' | 4. Cello 8' |
5. Super oktawa 2' | 5. Pryncypał 4' | 5. Oktawbas 4' |
6. Mixtura IV | 6. Flet szpiczasty 4' | 6. Kornetbas III |
7. Nasard 2 2/3' | ||
8. Picolo 2' | ||
9. [Tercjan] II (1 3/5'+1 1/3')* | ||
10. Cymbel III |
Ostatnia modyfikacja: 2017-02-07 19:15:25