Kościół Wniebowzięcia NMP Ostrowy Tuszowskie (podkarpackie)

Pierwsze organy w obecnym kościele zostały zainstalowane ok 1910 r. Zostały one przeniesione z parafii w Ryglicach (diecezja tarnowska). Dokładny rok ich budowy nie jest znany, ale prospekt wykazuje znaczne podobieństwo do dzieł organmistrza Jana Baranowskiego ze Starego Sącza, który działał w I połowie XIX wieku. Instrument miał 10 głosów, jeden manuał i pedał, trakturę mechaniczną i wiatrownice klapowo-zasuwowe. Dyspozycja sekcji manuału była zbieżna z dzisiejszą dyspozycją sekcji manuału II, zaś w pedale znajdowały się głosy Burdonbas 16’ i Oktawbas 8’. Stół gry był wbudowany w lewy bok szafy organowej.

W 1916 r. piszczałki prospektowe zostały zarekwirowane na cele wojenne. Zastąpiono je w 1938 r. egzemplarzami wykonanymi z cynku. W 1968 r. zainstalowano dmuchawę elektryczną.

Instrument przez długie lata był nieczynny ze względu na ogólny zły stan, dlatego podjęto decyzję o jego remoncie i rozbudowie. Prac remontowych związanych z organami podjął się organmistrz Paweł Ziaja z Chmielnika, a renowacji i rozbudowy szafy organowej dokonał konserwator Piotr Konczarek z Krakowa. Szafa została powiększona o dwie boczne dostawki nawiązujące swoim stylem do środkowej części. Za oryginalnym prospektem znajduje się sekcja manuału II, po jego prawej stronie sekcja manuału I, zaś po lewej sekcja pedału. Stół gry jest wolnostojący i znajduje się w prawej części chóru muzycznego. Grający ma prezbiterium po swojej prawej stronie.

Skala manuałów: C–f³; skala pedału: C–d¹.