Kościół bł. Michała Kozala Świnoujście (zachodniopomorskie)

Kościół bł. Michała Kozala budowany był w latach 1987-1997. Jest to nowoczesny obiekt o konstrukcji halowej, charakteryzujący się dużą powierzchnią i kubaturą.

Po konsekracji kościoła parafialnego w 2000 roku zaczęto myśleć o piszczałkowych organach, aby zastąpić dość prymitywny syntezator elektroniczny. W 2003 r. proboszcz ks. kan. Roman Garbicz wraz z organmistrzem Krzysztofem Urzykowskim pojechali do Szwajcarii po organy, których koszt wyniósł wtedy ok. 15 000 euro. Po demontażu i załadunku przywieziono je w częściach do Świnoujścia i rozpoczęło się ich składanie. W pracach końcowych i rozbudowie brał udział inny szczeciński organmistrz Waldemar Wasilewski. Podczas montażu delikatnie przerobiono trakturę gry.

Organy zostały zbudowane przez szwajcarską firmę "Gebr. Späth Orgelbau" z Rapperswil (nie mylić z firmą o tej samej nazwie w niemieckim Ennetach) w 1968 r. Jest to instrument o dwóch manuałach (klawiaturach ręcznych) i klawiaturze pedałowej. W chwili obecnej ma 25 głosów. Głównym manuałem jest manuał II (górny), szafa ekspresyjna zaś obejmuje sekcję manuału I. 

Powietrza do 10 miechów pływakowych dostarcza oryginalny silnik, wyprodukowany przez firmę „G. MEIDINGER & CIE BASEL” (50Hz), który wykonuje 2800 obrotów na minutę. Wspomniane wyżej miechy umieszczone są na wiele sposobów: trzy poziomo, nieco nad podłogą chóru, zaopatrują w powietrze sekcję pedału; trzy zawieszone pionowo, prostopadle do ołtarza, na wysokości ok. 2 m, dostarczają powietrze do wiatrownic II manuału i piszczałek prospektowych; cztery zawieszone poziomo, również na wysokości 2 metrów, jeden z tremolem dla manuału I, pozostałe uzupełniają sekcję pedału. Miechy zawieszone pionowo nie mają obciążników ani cegieł, ale mocne sprężyny dopychające.

Powietrze z miechów trafia do wielu wiatrownic, na których ustawione są piszczałki. We wszystkich głosach po lewej stronie (patrząc od ołtarza) znajduje się strona C, zaś prawa część rozpoczyna się od dźwięku Cis. Największe piszczałki znajdują się po bokach, a najmniejsze w środku. Po ulokowaniu instrumentu w kościele bł. Michała Kozala zwiększyła się liczba wiatrownic, bowiem dorabiano niektóre głosy. Poza szafę organową wyprowadzono Principalbass 16’, którego 18 piszczałek (C-f) stoi na czterech małych wiatrownicach po obu stronach obudowy. Dobudowanym głosem sekcji pedału na oddzielnych wiatrownicach jest też Zartbass 16’. Prawdopodobnie nie było też językowego Fagottu 16', jednak w dużej części znalazł on swoje miejsce na oryginalnych wiatrownicach pedału. Sekcja manuału I w szafie ekspresyjnej jest umieszczona pomiędzy dwoma wiatrownicami sekcji manuału II.

Stół gry umieszczony jest pośrodku betonowej empory muzycznej, a organista siedzi tyłem do ołtarza. Widoczność prezbiterium zapewniają lustra, brakuje jednak jednego dużego lustra, które mogłoby być umieszczone na prospekcie organowym poniżej piszczałek.  

Organy są w dobrym stanie technicznym, wymagają jednak strojenia, lepszej intonacji, naprawy kilku elementów instalacji elektrycznej w kontuarze oraz regulacji tremolo. Traktura gry pracuje dość ciężko. Przy użyciu dużej liczby głosów występuje niedobór powietrza z powodu pozostawienia starej dmuchawy przy rozbudowie.