Archikatedra Wniebowzięcia NMP i św. Andrzeja Frombork (warmińsko-mazurskie)

Najstarsze wzmianki dotyczące organów katedralnych sięgają początku XVI wieku. Wspomina się w nich o umowie na budowę organów zawartą z organmistrzem Janem z Chojnic w dniu 23 grudnia 1506 roku. Przetrwały one ponad 100 lat, do czasu kiedy w latach 1623-1629 zostały złupione przez Szwedów. Do 1683 r. katedra dysponowała jedynie kilkugłosowym pozytywem, sprowadzonym staraniem kanonika Besthaviusa. W 1683 r. biskup Michał Radziejowski powierzył wybudowanie nowych organów znakomitemu mistrzowi z Gdańska Danielowi Nitrowskiemu, po których empora wraz z szafami i barokowym prospektem zachowały się do dziś. Organy te posiadały 27 głosów podzielonych na trzy sekcje (manuał główny, pozytyw i pedał), trakturę mechaniczną i wiatrownice klapowo-zasuwowe. Przez około 250 lat ich istnienia poddawane były konserwacji, strojeniu i różnym niewielkim przebudowom, które wykonywali organmistrzowie takcy jak: Casparini, Frölich, Mittke, Terletzki, Goebel.

Instrument przetrwał do 1934 roku, kiedy nad wysłużonym już instrumentem powierzono prace renowacyjne firmie Kemper z Bartoszyc (od 1929 znajdowała się tam filia firmy, główna siedziba firmy znajdowała się w Lubece). O to zlecenie zabiegała również firma Bruno Goebel Söhne z Królewca, postawiono jednak na sławniejszego w Niemczech Emanuela Kempera. Organmistrz zdecydował się jednak na budowę nowych organów o trakturze elektropneumatycznej z wiatrownicami systemu woreczkowo-wentylowego, zachowując jednocześnie zabytkowe szafy z prospektem. Nowe organy posiadały 35 głosów podzielone na 4 sekcje (Positiv, Hauptwerk, Schwellwerk, Pedalwerk). Instrument Kempera okazał się rozmiarami znacznie większy od instrumentu Nitrowskiego. Piszczałki rozmieszczono także poza szafą organową, tj. na emporze organowej. Zainstalowano wtedy w prospekcie słynną miedzianą trąbkę hiszpańską 8’. Ze względu na znaczne ograniczenia przestrzenne, stół gry połączono elektrycznie z organami i umieszczono go na posadzce katedry w pobliżu łuku tęczowego, w znacznym oddaleniu od organów. W tym czasie Kemper wybudował również 13-głosowe organy chórowe, również połączone elektrycznie ze stołem gry (manuały: IV i V oraz pedał), wspólnym dla obu instrumentów. W czasie II wojny światowej organy fromborskie uległy znacznej dewastacji.

W 1946 r. opiekę nad katedrą fromborską przejęli księża salezjanie. W 1960 r. ks. Józef Sianko, salezjanin, metodą gospodarczą doprowadził oba instrumenty katedralne do stanu używalności, a z czasem uzupełniono brakujące głosy, czego w poszczególnych etapach dokonywały firmy Truszczyńskiego, Sobiechowskiego i Biernackiego. Po tych pracach, podczas generalnego remontu (przeprowadzanego przez firmę Kamiński z Warszawy) zadecydowano, że niektóre dobudowane głosy trzeba usunąć z powodu odmienności charakteru brzmienia od oryginalnych głosów Kempera (szereg głosów było wykonanych z cynku). W latach 1977-1979 pod nadzorem i według projektu prof. Jana Jargonia z Krakowa firma Kamińskich dokonała zmian w dyspozycji, niektóre głosy wymieniono na inne, wykonane z wartościowszych materiałów. W ten sposób osiągnięto obecną dyspozycję. Od końca lat 70., kiedy miała miejsce ostatnia rozbudowa i remont generalny, do 2012 r. opiekę nad organami sprawował Andrzej Kowalewski. Z okazji świąt Bożego Narodzenia 2013 r. organy otrzymały odnowioną klawiaturę pedałową oraz nową ławkę z możliwością regulacji wysokości siedzenia. Prace wykonała firma Cynar z Wrocławia. Obecnie planowana jest rozbudowa instrumentu, między innymi o dodanie dwóch głosów 32' do pedału.

Zakres manuałów: C-f³; zakres pedału: C-f¹.