Bazylika Ofiarowania NMP Wadowice (małopolskie)

Poprzedni instrument, którego początki sięgały przełomu wieków XIX i XX, zdemontowany został na początku 2010 roku (wraz z niemym prospektem, który zajmował całą szerokość chóru muzycznego). Do czasów współczesnych organy te były wielokrotnie remontowane i przebudowywane, zmieniono m.in. system traktury z mechanicznego na pneumatyczny (na początku XX wieku), kilkakrotnie zmieniano także dyspozycję instrumentu (zwiększano bądź zmniejszano ilość głosów). W roku 2009 podjęto decyzję o konieczności wyposażenia świątyni w nowy instrument.

Obecne organy w Bazylice Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach zbudowane zostały przez firmę Zdzisława Mollina w 2010 roku. Ich poświęcenia dokonał ks. bp Jan Szkodoń w dniu 13.10.2010 roku. Instrument został ufundowany jako wotum wdzięczności za pontyfikat Jana Pawła II. Nowe organy umieszczono na wyremontowanym i wzmocnionym chórze muzycznym.

Prospekt instrumentu posadowiony na wąskim cokole, po bokach którego pozostawiono przestrzenie (korytarze) komunikacyjne. Prospekt o strukturze dziewięcioosiowej, pięciowieżyczkowej, o układzie dośrodkowym (wieża centralna najwyższa, wieżyczki skrajne – niższe). Pomiędzy wieżyczkami płaskie pola piszczałkowe (wszystkie o jednakowej wysokości). Wieżyczka centralna i wieżyczki skrajne wysunięte półkoliście, wieżyczki pośrednie (o takiej samej wysokości jak pola piszczałkowe) wysunięte ryzalitami trójkątnymi. Zarówno wieże jak i pola piszczałkowe zwieńczone odcinkami gzymsu o profilu korespondującym z gzymsami występującymi w bazylice. Górne zakończenia piszczałek przysłonięte ażurowymi kotarami. Elementy gzymsów, detale papieskiego herbu Jana Pawła II umieszczonego na szczycie wieży środkowej, a także kotary - złocone. Stół gry wbudowany od przodu w cokół prospektu.

Instrument wyposażono w 5 wiatrownic klapowo-zasuwowych. Wiatrownica Manuału I umieszczona centralnie nad cokołem. Za nią wiatrownica Manuału II, zamknięta w szafie ekspresyjnej z żaluzją zamontowaną w przedniej ścianie. Po bokach wiatrownicy sekcji głównej (za prospektem) znajdują się wiatrownice Pedału małego (strona C i Cis). Wiatrownicę Pedału wielkiego (3 głosy 16’) umieszczono w tylnej części szafy organowej (za szafą ekspresyjną).

Traktura gry mechaniczna, traktura rejestrowa elektromagnetyczna (elektromagnesy zasuwowe) współpracująca z Setzerem (4000 kombinacji) oraz programowanym urządzeniem Crescendo. Traktura wszystkich połączeń mechaniczna (samo włączanie/wyłączanie połączeń realizowane za pomocą elektromagnesów). Żaluzja Manuału II sterowana mechanicznie.

Stół gry (z dwoma manuałami i klawiaturą pedałową) wbudowany od przodu w szafę organową. Toczone, drewniane manubria z napisami na tabliczkach porcelanowych, rozmieszczone po obu stronach klawiatur, pogrupowane według sekcji. Nad Manuałem II wyświetlacze Setzera i Crescendo oraz pokrętło Tremolo. Pod Manuałem I przyciski sterujące Setzera, sequenzer (przełączniki sekwencyjne), włącznik Tutti, wyłącznik głosów języczkowych, oraz włącznik Crescendo. Nad klawiaturą pedałową nożne włączniki połączeń, przełączniki sekwencyjne oraz pedały: Żaluzja i Crescendo.

Pryz budowie instrumentu brały udział następujące osoby:

Projekt prospektu: Zdzisław Mollin
Projekt snycerki: Marian Dorawa
Snycerka i złocenia: Krzysztof Łangowski
Projekt dyspozycji: Zdzisław Mollin
Intonacja: Jerzy Kukla

Skala Manuałów: C-g³; skala pedału: C-f¹.