1. Nim świt się zbliży do kresu istnienia, nim blask słoneczny już zgaśnie na niebie, nasz Pan powróci do swego Kościoła, by go uwieńczyć koroną zwycięstwa.
2. Gdy czas się skończy, a wieczność nastanie i swoim światłem rozproszy ciemności, Oblubienica Bożego Baranka na swoje gody odejdzie do nieba.
3. Nie będzie wtedy ni śmierci, ni płaczu, bo łzy cierpienia zamienią się w radość. I Pan wprowadzi do swego królestwa strudzonych walką, lecz wiernych miłości.
4. Wielbimy Ciebie, Najlepszy Pasterzu i Alleluja nadziei śpiewamy; Niech wszyscy ludzie zbawieni Twą męką składają Trójcy podziękę i hołdy.