1. Żyjąc Tereso, umierasz zraniona miłością Pana, który mieszka w Tobie; Jemu oddałaś swą duszę i serce, lecz tym umierasz, że umrzeć nie możesz.
2. Życie zbyt długie i gorzkie wygnanie, zbyt ciężkie brzemię, które Cię przygniata; Tylko nadzieja jest Twoim pokarmem, lecz tym umierasz, że umrzeć nie możesz.
3. Żarem palona tęsknoty nad siły, co dzień czekając na odejścia chwilę, śmierć już przeżywasz, by złączyć się z Bogiem, lecz tym umierasz, że umrzeć nie możesz.
4. Przyszła już wreszcie ostatnia godzina, przebite serce grotem serafina, w ogniu miłości, mocniejszej od śmierci, znalazło pełnię Bożego pokoju.
5. Chwała niech będzie na niebie i ziemi, naszemu Bogu w Trójcy Jedynemu, który na drodze wiodącej do Niego, zapala dla nas pochodnie świętości.