1. Odejdźcie od nas, smutki i boleści, idźcie precz z serca, chmury niepokoju; niech rozpogodzi gwiazda Mikołaja ciemności ducha.
2. Broń odebrawszy pokonanym wrogom, przezwyciężywszy zgubny świat i ciało, wiedzie związane mocą swej prawicy wrogów gromady.
3. Jego zwycięską ręką nawrócone, wracają tłumy, pieśń śpiewając wdzięczną; gwiazd tysiącami ustrojone niebo echem rozbrzmiewa.
4. Chwała niech będzie, cześć i uwielbienie Temu, co mieszka ponad szczytem niebios, rządzi wszechświatem, siebie zaś objawia w Najświętszej Trójcy.