1. Najwyższą chwałą wszyscy wysławiajmy, pamiętne dary wieczystego Króla, radosnym sercem wielkie jego czyny głośmy pieśniami.
2. On to nam zesłał gwiazdę promienistą z wysokich niebios, przewodnika wiary; ojca, którego światu urodziła święta Monika.
3. Teraz zaś Ciebie dał nam, Mikołaju, jako godnego ucznia Augustyna, któryś się zrodził z tak szlachetnej trzody, po wielu wiekach.
4. Jego niezwykłych i potężnych czynów nikt nie potrafi wiernie opowiedzieć; nikt też nie zdoła godnie go wysławiać, cześć jego głosić.
5. Ciebie z radością wita raj niebieski, będąc bogatym w tak wielkie zasługi, ty triumfujesz w sławie nad gwiazdami, jako zwycięzca.
6. Chwała niech będzie, cześć i uwielbienie Temu, co mieszka ponad szczytem niebios, rządzi wszechświatem, siebie zaś objawia w Najświętszej Trójcy.