1. Nieogarniony w darach twoich Boże, co gardzisz dumą a sprzyjasz pokorze: Twej łaski dzieło, Józef świata cudem, którego w tobie dziś wielbimy z ludem.
2. Wyrzuć z serc naszych tę to niemoc lichą, co się w pokorę zmienia, będąc pychą: Niech nas nie miesza ta burzliwa fala, co serce psuje a rozum obala.
3. Józef potrafił świat pogodzić z niebem, solą mądrości, już dzieląc się chlebem: Przez nie nienawiść i błędy poznosił, miłość praw twoich i naukę głosił.
4. Niech Twą opieką z ciemnoty ruszeni, w sercu się naszym miłość rozkorzeni. A umysł w piękne odziany ozdoby, poważa cnotę i kocha osoby.