1. Na szczyt Karmelu duchem się przenieśmy i uwielbiajmy Boga za wybranie Naszego Ojca, wielkiego Eliasza, Proroka Pana.
2. On to jest wodzem, kolumną, ozdobą Zakonu, który od wschodu po zachód, przez swoich synów ogarnia modlitwą cały glob ziemski.
3. Jego, gdy ziemię Bóg nawiedził głodem, kruki żywiły, a wdowa wciąż miała garść mąki w dzbanie, baryłkę oliwy na podpłomyki.
4. Na Jego prośby Bóg wskrzeszał umarłych; Syna tej wdowy, która Go żywiła, przywrócił życiu i oddał go matce, Eliasz, Mąż Boży.
5. Zamknął swym słowem i otworzył niebo, by po trzech latach głodu i pragnienia, ulewnym deszczem nawodniło ziemię suchą, bezpłodną.
6. Niech będzie chwała, cześć i dziękczynienie Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu. Niech Bóg na zawsze będzie uwielbiony w swoim Proroku.