1. Boże chwały, Ojcze ludu, bądź uwielbiony. Za Twe łaski ciebie chwali lud rozczulony: Ty z swej ku nam miłości, Bogiem będąc litości, nas ratujesz, opatrujesz, lubo niegodnych.
2. Sadok z braćmi zakonnymi Boskimi sługi, których prawe czcić dozwala Kościół zasługi: Ziemię naszą wsławili, krwią męczeńską skropili, a za nami rodakami, Boga błagają.
3. Sadok w Sarmackiej zaszczepił wiarę dziedzinie, kędy Dunaj, kędy Wisła, San i Prut płynie: Boskiej uczył miłości, śmierć niósł grzechowej złości, tak grzeszników, rozpustników, Bogu nawracał.
4. Świetne miasto Sandomierzu, gdzie te ofiary, krew niewinną lały chętnie na wsparcie wiary. O jak jesteś szczęśliwe! Ciebie niebo życzliwe wysłuchuje i ratuje, za ich przyczyną.
5. A my za to waszą będziem pomnażać chwałę, złożym Bogu na ołtarzu dary wspaniałe: Grzechu będziem się chronić, wiary prawdziwej bronić; A że sami nie zdołamy, Wy nas wspomóżcie.