1. Niechaj niebo się raduje i rozbrzmiewa pieśnią nową, a my głośmy zgodnym chórem naszych świętych ojców chwałę.
2. Cistercium, dolino szczęsna, iluż świętych zgromadziłaś! Jak radośnie wnosisz Panu przeobfite swoje plony.
3. Szczep ten nowy, zasadzony na ukrytej płodnej glebie, wzniósł ku niebu swe gałęzie u strumieni rosnąc łaski.
4. A odrośle swej świętości wysłał potem na świat cały, więź miłości zachowując i jedności między nimi.
5. I tak kwitła sprawiedliwość, wyrastając aż pod niebo, a za owoc jej dojrzały wieczna chwała jest nagrodą.
6. Tu Maryja zasłynęła jako wielkie źródło łaski, tu pustynia jest ogrodem, jak za czasów pierwszych mnichów.
7. Chryste daj nam nieznużenie iść po drodze naszych ojców, byśmy tutaj z nimi trudy, tam dzielili wieczną chwałą.