1. Sławmy Ludwikę roztropną i ozdobioną cnotami, która bogata w zasługi, nagrodą nieba się cieszy.
2. Sercem pokornym i cichym, szukała Boga w modlitwie, łzami, czuwaniem i postem, stwierdzając miłość do Niego.
3. Czysta w uczuciach i myśli, pochlebstwem świata wzgardziła; Bóg Ją napełnił świętością i dał Jej chwałę wieczystą.
4. Całe swe życie oddała doskona łości uczynkom, teraz już w niebie z radością ogląda Boże oblicze.
5. Bądź pochwalony na wieki, nasz Boże w Trójcy Jedyny; Ciebie prosimy z ufnością, byś przyjął nas do królestwa.