1. Pawle, co pierwszy świata zgiełk rzuciłeś, w puszczę uchodząc, gdzie w ciszę spowity, w leśnej ustroni wiek cały przeżyłeś w grocie ukryty.
2. Żyjąc samotnie, uczysz nas zwyciężać pokus ułudy i piekła potwory. W szczęsnych zapasach pokój dusz osiągnąć w głębi pustyni.
3. Zwycięzco prawy, niebios wysokości radością sycą, szczęściem napełniają. Nie gardź westchnieniem tych co już wieczystą pieśnią Cię sławią.
4. Niech nasze życie śle czyste promienie, niech cnota, dobroć, mieszkanie założy. Rzuć w nasze dusze swe zbawcze płomienie miłości Bożej.
5. Cześć niechaj będzie Ojcu, Jezusowi, i Tobie Duchu złączeni miłością. Daj nam przez Pawła zasługi, każdemu życia radości.