Przedwieczne Słońce, Boże niepojęty

1.  Przedwieczne Słońce, Boże niepojęty,  który swym blaskiem napełniasz stworzenia,  najwyższe światło ludzkiego umysłu,  Ciebie wielbimy z pokorną miłością.

2.  Zapalasz Boskim ogniem swego Ducha  żywe pochodnie natchnionej mądrości,  by oświecały dla wszystkich pokoleń  ścieżki wiodące do zdrojów zbawienia.

3.  Przez swoje sługi, dzięki Twojej łasce,  dajesz nam poznać, co sam objawiłeś  i to, co człowiek swą myślą ogarnia,  kiedy się zbliża do Ciebie, Wszechmocny.

4.  Sławimy dzisiaj Tomasza doktora,  który dostąpił świętych obcowania  i dzieli z nimi radosną nagrodę  za to, że głosił naukę bez skazy.

5.  Niech on nam wskaże drogę Twojej prawdy,  byśmy umieli podążać ku Tobie  i mogli Ciebie wychwalać na wieki,  Ojcze najlepszy z Twym Synem i Duchem.