Kościół św. Wojciecha Kobierno (wielkopolskie)

Pierwsza wzmianka o organach w Kobiernie pochodzi z roku 1790. Wizytacja ks. Łubieńskiego wspomina o „chórze malowanym z organami stojącymi”. Z akt wizytacyjnych z 1816 roku dowiadujemy się, że organistą był wówczas 50-letni Józef Stefański. Jednak po tamtych organach i drewnianej świątyni nie ma już śladu.

Obecny kościół został wybudowany w latach 1881-1885. Data powstania organów nie jest znana. Nie wiadomo też, kto je zbudował. Prawdopodobnie dębowy prospekt organowy, tak jak ołtarze, ambona i chrzcielnica znajdujące się w kościele, są dziełem rodziny ks. Jaworskiego. Dokumenty z lat 1898-1918 odnotowują regularne wydatki na utrzymanie organisty, co poświadczałoby istnienie organów w XIX wieku. Odnajdziemy w tych dokumentach jeszcze informacje dotyczące remontu organów z 1916 roku. Instrument na pewno został odnowiony za czasów proboszcza ks. Reszelskiego i musiało to nastąpić w latach 1921-1932. Dokonano wtedy wymiany piszczałek prospektowych i zakupu nowych (obecnych). Remont przeprowadził wtedy prawdopodobnie Władysław Kaczmarek. Jest to możliwe, ponieważ wewnątrz szafy organowej znajduje się inskrypcja tegoż budowniczego. Stan instrumentu zaczął się pogarszać w latach 70. i 80. XX wieku, jednak nadal był on wykorzystywany podczas liturgii.

W roku 2008 stan instrumentu był zły, dlatego staraniem proboszcza ks. Dziamskiego oraz parafian rozpoczęto remont instrumentu. Przeprowadzony został on w latach 2008-2010 przez firmę Chrobak i Synowie z Wrocławia. Wymieniono wtedy cały mechanizm traktury. Wyremontowano miechy oraz wiatrownice. Większość piszczałek jest oryginalna i powstały razem z całym instrumentem. Piszczałki zdewastowane oraz uszkodzone przez drewnojady zostały odtworzone.

Instrument od podstawy do najwyższego punktu (piszczałka głosu pedałowego) mierzy około 4,5 metra, a jego waga to mniej więcej 4 tony. W organach znajduje się 918 piszczałek drewnianych i metalowych. Największa piszczałka ma 4,5 metra, najmniejsza 5 milimetrów (część wytwarzająca dźwięk).  Stół gry wbudowany jest w centralną część szafy organowej. Grający siedzi tyłem do prezbiterium.

Prospekt organów jest utrzymany podobnie jak kościół w stylu neogotyckim. Podzielony jest na trzy pola zwieńczone trójkątnym szczytem z motywem lilii. W centralnym zwieńczeniu umieszczony jest ozdobny motyw w kształcie trzech wstęg skręconych ku środkowi. W polach tych umieszczone są piszczałki głosu Pryncypał 8’. Są one wykonane ze stopu cyny z ołowiem w proporcjach 75% cyny i 25% ołowiu. 

We wnętrzu organów znajduje się miech pływakowy z dwoma podawaczami klinowymi, który tłoczy powietrze do poszczególnych piszczałek. Obecnie organy zasila dmuchawa znajdująca się w instrumencie, jest także urządzenie do kalikowania nożnego.

Stan instrumentu jest bardzo dobry. Co jakiś czas dokonywana jest korekta stroju oraz regulacja mechanizmu traktury i klawiszy.