Kościół św. Małgorzaty Trzciana (małopolskie)

Budowę organów rozpoczęto w 1943 roku. Początkowo parafia miała powierzyć prace organmistrzowi Rudzińskiemu, prawdopodobnie identycznemu z Andrzejem Rudzińskim z Piotrkowa Trybunalskiego, byłym pracownikiem firmy Krukowskich. Nie poinformował on jednak o konieczności wykonania nowego chóru, co zauważyli inni potencjalni wykonawcy. Z pewnością dlatego zdecydowano się zerwać współpracę i podjąć ją z firmą Kamińskich. W 1946 r. w kościele były organy stare nieczynne na chórze i drugie nowe w robocie, a ich montaż miał rozpocząć się na początku marca 1947 roku. Budowę ukończono w październiku tego samego roku, a 3 listopada odbioru dokonał ks. Krawczyk. W 1968 r. dodano do instrumentu głos Flet major, a miał tego dokonać Józef Mikołajek, miejscowy organista. Głos ten został usunięty podczas jednego z następnych remontów. W 1982 r. przeprowadzono gruntowny remont […]: zakonserwowano części drzewiane […] sprawiono nowy napęd elektryczny, naprawiono wiele uszkodzonych i rozstrojonych piszczałek […] odczyszczono i zestrojono wszystkie głosy. Dokonał tego Ferdynand Smoleń z Krakowa, który naprawiał też organy dwa lata później. Ostatni remont przeprowadził w 2005 r. Sławomir Piotrowski z Modlnicy; przeniesiono wtedy miech do pomieszczenia za szafą organową.

Prospekt nawiązujący do uproszczonego klasycyzmu, wyposażony w obudowę architektoniczną, dzielony pilastrami. Składa się z dwukondygnacyjnej części środkowej flankowanej dwoma polami piszczałkowymi tej samej wysokości. Pola skrajne złożone z piszczałek równej długości, każde flankowane pilastrami. Na dolnej kondygnacji części środkowej cztery pola złożone z niewielkich piszczałek równej długości, spięte ozdobną snycerską klamrą. Na górnej kondygnacji części środkowej jedno pole piszczałkowe złożone z piszczałek w układzie dośrodkowym, dołem ograniczone odcinkiem łuku, w narożach ze złoconymi pendentywami. Końce korpusów piszczałek tworzą łuk nieco wystający ponad belkowanie będące zwieńczeniem prospektu, w którego środkowej części znajduje się ozdobna lira. Prospekt utrzymany w kolorze ciemnego drewna ze złoceniami, pilastry w kolorze czerwonym. 

Wiatrownice stożkowe. Jeden miech pływakowy w pomieszczeniu za szafą organową. Dźwignia do kalikowania nożnego oraz dmuchawa elektryczna. Stół gry wolnostojący, na osi prospektu (grający siedzi przodem do prezbiterium).

Skala manuałów: C–a³; skala pedału: C–f¹.