Kościół Najświętszego Imienia Jezus (OO. Franciszkanów-Reformatów) Pilica (śląskie)

Kościół klasztorny w Pilicy wzniesiony został w latach 1743-1746. Według ustaleń o. Henryka Błażkiewicza OFM, już w 1746 r. tutejsi zakonnicy przyjęli niewielki pozytyw ofiarowany im przez Jana Dębińskiego, burgrabiego zamku krakowskiego. Ten sam historyk podaje, że w 1852 r. powstały nowe, 8-głosowe organy, w 1892 r. wyposażone w nowy miech cylindrowy, a następnie odnowione wraz z chórem muzycznym w 1900 r. staraniem o. Apolinarego Szlenka OFM.

W 1927 r. dostrzegano już naglącą potrzebę wymiany zniszczonego instrumentu. Na nowe organy przyszło jednak czekać niemal do połowy XX w., bowiem dopiero w 1944 r. klasztor zawarł stosowną umowę z firmą organmistrzowską dr. Marka Kwieka z Ostrowca Świętokrzyskiego. Zakład ów, mimo podjęcia zaliczki, nie wywiązał się ze zobowiązania. Powstały jedynie dwie szafy organowe z prospektem zaprojektowanym przez M. Kwieka. Dodać należy, że cała obudowa instrumentu powstawała na miejscu, w klasztorze, z materiału ofiarowanego przez Jana Kubiczka.

Budowę organów zrealizowała ostatecznie firma Wacława Biernackiego z Krakowa mocą umowy z 1945 r. Pierwsza część instrumentu, obejmująca 6 głosów, miała kosztować 150.000 zł, a pieniądze na jej sfinansowanie gromadzono podczas zbiórek organizowanych na terenie miasta. Dnia 23 grudnia 1945 o. prowincjał Anatol Pytlik OFM dokonał poświęcenia organów, tymczasowo wyposażonych w 5 głosów, a więc o 1 głos mniej niż początkowo przewidywano. Dalsze 4 głosy dostawiono zapewne niedługo później, gdyż obecnie instrument dysponuje 9 głosami. W 1949 r. lub 1950 r. organy wyposażono w dmuchawę elektryczną, natomiast w 1981 r. ich generalny remont przeprowadziła firma Józefa Buły z Krakowa.

Instrument 9-głosowy, o trakturze pneumatycznej i wiatrownicach stożkowych, z wolnostojącym stołem gry o 1 manuale (C-a³) i pedale (C-f¹).

Prospekt organowy architektoniczny, neobarokowy, jednosekcyjny, dwuczęściowy.