Organy wybudował Stanisław Jagodziński z Garbatki k. Radomia w 1937 r. jako opus 109 (zachowana tabliczka w stole gry). Instrument zastąpił poprzednie 10-głosowe organy o wiatrownicach stożkowych, zbudowane w 1899 r. przez Dominika Biernackiego z Dobrzynia nad Wisłą, które zostały zniszczone w czasie I wojny światowej.
Prospekt neobarokowy. Wiatrownice stożkowe. Stół gry wolnostojący; grający siedzi przodem do prezbiterium.
Skala manuałów: C-g3; skala pedału: C-d1.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Pryncyp. 8’ | 1. Aeolina 8’ | 1. Violon 16’ |
2. Viola di Gamba 8’ | 2. Voix celest 8’ | 2. Subbas 16’ |
3. Salicet 8’ | 3. Klarnet labjaln. 8’ | 3. Cello 8’ |
4. Holflet 8’ | 4. Gedekt 8’ | 4. Okt. bas 8’ |
5. Bourdon 16’ | 5. Flet dolce 4’ | |
6. Rorflet 4’ | 6. Fugara 4’ | |
7. Oktawa 4’ | ||
8. Mixtura 2⅔·3·4ch |
Wiktor Zygmunt Łyjak, Organy na Mazowszu w diecezji płockiej od 1818 do 1925 roku, Płock 2008, s. 128.
Zdjęcia: Paweł Pajor
Ostatnia modyfikacja: 2025-04-30 21:58:34