Kościół św. Mikołaja Łubowo (wielkopolskie)

Parafia w Łubowie istniała już w XII wieku, a pierwszy kościół powstał z fundacji rodu Dryjów zwanych też Sobiejuchami – ówczesnych właścicieli wsi. W czasie wojen szwedzkich w 1656 roku świątynia została całkowicie spalona. Przystąpiono więc do budowy nowego kościoła i już ok. roku 1660 zachowaną do dziś świątynię konsekrował bp Stanisław Dzianott, sufragan kijowski, kanonik gnieźnieński i przełożony zakonu maltańskiego. W 1720 roku, od północy, przy nawie dobudowano kaplicę Matki Bożej Pocieszenia, a w 1750 roku dostawiono wieżę. Kościół ma konstrukcję zrębową, na zewnątrz szalowany i wzmacniany lisicami, prezentuje wiejską świątynię o cechach drewnianego budownictwa barokowego. Wieża jest konstrukcji słupowo-ramowej, także oszalowana, wieńczy ją krzyż maltański. 

Brak na obecną chwilę wiadomości o poprzednich instrumentach znajdujących się w świątyni. Obecne organy wybudowała świdnicka firma Schlag & Söhne około 1907 roku, zmontował zaś Albert Polzin z Poznania, który zamiast tabliczki Schlagów w stole gry umieścił swoją i przypisał sobie autorstwo instrumentu, podobnie jak z organami w pobliskiej Dębnicy. Instrument wbudowany jest w balustradę chóru, zaś stół gry znajduje się po lewej stronie szafy. Prospekt organów podzielony na dwa symetryczne pola piszczałkowe, w których wysokości piszczałek maleją od środka ku bokom. Skraje szafy dodatkowo zwieńczone delikatnymi złoconymi uszakami. Na odrzwiach bocznych zamieszczona została inskrypcja w języku niemieckim, świadcząca o przeglądzie i uzupełnieniu piszczałek prospektowych zarekwirowanych uprzednio na cele wojenne. Prace te ponownie wykonał Polzin. Organy cechuje wysoka zawartość oryginalnej materii brzmieniowej i konstrukcyjnej. W ubiegłych latach instrument poddany został remontowi: wymieniono wówczas membrany tonowe oraz registrowe, całość odkurzono i zakonserwowano, zmienono także miech na nowy pływakowy oraz dodano nową dmuchawę. Obecnie instrument poddany został przeglądowi i pozostaje w pełni sprawny.