Organy zostały przywiezione w 1881 r. z kościoła św. Aleksandra w Warszawie. W 1935 r. przebudowano stół gry (nowe połączenia traktury), następnie w 1943 r. Zygmunt Kamiński zmienił trakturę rejestrową na pneumatyczną, wstawił trzy nowe głosy, a także zmienił ustawienie stołu gry (wykonanego przez miejscowego rzemieślnika) na wolnostojący, z przodu szafy organowej (wcześniej był wbudowany w prawy bok szafy organowej). Obecnie instrument jest remontowany przez firmę Krzysztofa Deszczaka z Lublina.
Manuały C–d3, pedał C–d1.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Pryncypał 8 stóp | 1. Salicet 8 stóp | 1. Subbas 16 stóp |
2. Oktawa 4 stóp | 2. Portunal 8 stóp | 2. Pryncypał 8 stóp |
3. Bourdon 16 stóp | 3. Bourdon 8 stóp | 3. Salicet 8 stóp |
4. Gamba 8 stóp | 4. Fletrowers 4 stóp | 4. Oktava 4 stóp |
5. Nasard 2 2/3 stóp | ||
6. Mixtura 4 chóry |
Jerzy Gołos, Warszawskie Organy, t. II, Warszawa 2003, s. 198-201.
Wiktor Łyjak, Wędrówki warszawskich organów, w: „Mazowsze” 1995, nr 1, s. 73.
Ostatnia modyfikacja: 2023-08-25 22:08:51