Kościół św. Mikołaja Jelenin (lubuskie)

Instrument wykonany w II połowie XIX wieku (najpewniej po roku 1883, wówczas bowiem został wzniesiony chór). Stół gry wbudowany w lewy bok szafy. Miech o napędzie elektrycznym z możliwością kalikowania. 

Głównymi cechami charakterystycznymi organów Herrmanna Stillera były:

• Stosowanie nazwy Quarte 2⅔'+2' na głos Rauschquinte 2⅔'+2'. W śląskim budownictwie organowym w drugiej połowie XIX w. nazwa ta była niespotykana u innych organmistrzów.
• Charakterystyczne, stosunkowo skromne w zdobienia klasycyzujące (głównie) szafy organowe, których strona frontowa składa się najczęściej z trzech segmentów, z których segmenty zewnętrzne były wyższe. Segment środkowy, składający się najczęściej z dwóch pól piszczałkowych (rzadziej z jednego), zwieńczony był krzyżem. Zdarzały się odstępstwa od powyższego schematu.
• Piszczałki z cylindrycznymi lub owalnymi korpusami wykonanymi ze zwiniętego forniru pomalowane na kolor czerwonobrunatny.

Organy wpisane są do rejestru zabytków ruchomych pod numerem L-B-186, pozycja 1.

Skala manuału: C–f³; skala pedału: C–d¹.