Kościół ewangelicko-luterański św. Mateusza (Evangelisch-lutherische Kirche St. Matthäi) Gronau an der Leine (Niedersachsen)

Nowy instrument z intonacją romantyczną w Gronau an der Leine został zbudowany przez Philippa Furtwänglera na przełomie lat 1859 i 1860 jako opus 55. Neogotycki prospekt organowy został zaprojektowany przez mistrza budownictwa hanowerskiego dworu królewskiego, Georga Ludwika, Friedricha Laves, pod kierownictwem architekta prof. Wilhelma Tochtermanna. Plan budowy instrumentu został zatwierdzony przez Konsystorz luterański, hanowerskiego organistę dworskiego i zamkowego Heinricha Enckhausen oraz przez prusko-królewski magistrat w Hildesheim 19 kwietnia 1858 roku. Miały to być organy z 48 glosami i 3596 piszczałkami rozdzielonymi między cztery sekcje: trzy manuały i pedał, jednak Philip Furtwängler dodał podczas budowy na własny koszt kilka głosów.

Instrument został odrestaurowany w latach 1978-1981 przez firmę Hillebrand z Hanoweru. W 2018 roku został wykonany również przez firmę Hillebrand przegląd i renowacja, podczas której oczyszczono poszczególne części instrumentu, naprawiono stół gry, klawiatury poszczególnych manuałów i naprawiono miech. Organy w Gronau an der Leine uważane są za największy zachowany instrument Philippa Furtwänglera i stanowią szczególny etap w rozwoju budownictwa organowego. Zachowały się zasadniczo w niezmienionej formie do dnia dzisiejszego.

Organy mają mechaniczną, ułożoną promieniście trakturę gry i rejestrów złożoną z drewnianych cięgieł. Piszczałki w większości wykonane są z wysokoprocentowej cyny z domieszką ołowiu i antymonu. Największa piszczałka należy do głosu Bombarde 32 Fuß, a najmniejsza ma 8 mm długości. Piszczałki drewniane zostały wykonane ze szlachetnych gatunków drewna, np. świerkowego. Pola piszczałkowe we wszystkich segmentach mają formę gotyckich arkad. Brzmienie instrumentu jest typowo symfoniczne i umożliwia płynną gradację dynamiczną. Stół gry został umieszczony w centralnej części cokołu szafy. Tam umieszczono tez inskrypcje budowniczego organów. Grający siedzi tyłem do ołtarza. Miechy znajdują się za szafą organową. Rejestry wykonane typowo dla XIX-wiecznej sztuki organmistrzowskiej mają porcelanowe tabliczki z opisem głosów.

Skala manuałów: C-f³; skala pedału: C-d¹.