Kościół św. Jerzego Gniezno (wielkopolskie)

Kościół św. Jerzego powstał prawdopodobnie jeszcze w X w. na miejscu kaplicy grodowej. Został on jednak zniszczony pożarami. Z budowli romańskiej pozostał jedynie fragment ściany. Odbudowano go w 1782 r. w stylu barokowym. Obecnie pełni funkcje akademickiego, rektorskiego oraz kolegiackiego i podlega pod Prymasowskie Wyższe Seminarium Duchowne w Gnieźnie.

Jak dotąd nie wiadomo, jakie organy znajdowały się we wcześniejszej budowli oraz po odbudowie kościoła (o ile takowe istniały). Jedyną wskazówką jest relacja prasowa, z której można wyczytać, że poprzedni instrument przed omawianymi organami został ufundowany przez abp. Przyłuskiego, który swą funkcję sprawował w latach 1845-1865. 

Obecne organy zostały wybudowane dzięki zaangażowaniu ks. Koncewicza i miejscowej społeczności, m.in. maturzystek miejscowej szkoły, które zorganizowały wieczorek taneczcny, z którego zysk przeznaczono na budowę instrumentu. Organy z fabryki Polcyna zostały przywiezione w połowie sieprnia 1927 r a ich odbiór miał miejsce 31 sierpnia. Według relacji prasowej organy miały mieć 18 resjestrów i 13 głosów (brak głosu może wynikać z błędu redakcji, mniej prawdopodobna jest późniejsza przebudowa). Komisja stwierdziła, że instrument wykonany jest z pierwszorzędnego materiału pochodzącego wyłącznie z Polski, organy zostały dobrze zamontowane, traktura jest punktualna, urządzenia działają poprawnie a całość jest dobrze zintonowana. Prospekt został zaprojektowany przez poznańskiego architekta Stefana Cybichowskiego. Koszt instrumentu wyniósł 15 000 złotych, które zostały zapłacone częściowo przez Kapitułę oraz z pieniędzy pochodzących ze zbiórek. Stare organy miały zostać naprawione przez zakład Polcyna i przeznaczone do sprzedaży.

Na uwagę zasługują nazwy głosów, które odpowiadają polskim nazwom dawnych instrumentów muzycznych. Propagatorem takiego zabiegu był m.in. ks. Surzyński.

Kolory tabliczek rejestrowych: manuał I – fioletowe, manuał II – żólte, pedał – zielone. Stół gry ustawiony przy lewym boku szafy, skierowany w stronę ołtarza. Zaraz obok stołu gry znajduje się wejście do szafy, co wskazywać może na fakt przebudowy instrumentu.