Kościół św. Michała Archanioła Szczury (wielkopolskie)

Na początku XVII wieku, w latach od 1603 do 1611, w czasie odbywanych wizytacji nie informowano o istnieniu organów lub pozytywu w kościele w Szczurach. Podobnie działo się w 1719 i 1728 roku Nowe organy,sprawione przez miejscowego księdza proboszcza, notowano w 1752 roku. Był to dźwięczny i ozdobny pozytyw, jednak w roku 1810 instrument określono jako organy małe już stare malowane.

Prospekt pochodzi z pierwszej połowy XIX wieku, a wnioskując z cech stylistycznych zbudowany został około 1820-1830 roku. Jest jednosekcyjny, trójdzielny, klasycystyczny, osadzony na niskim cokole zachowującym podział nadbudowy, wbudowany w balustradę chóru muzycznego. Segment środkowy jest wyższy i wysunięty, wsparty na skromnej podstawie. Segmenty boczne udekorowane są kotarami (w odbiciu lustrzanym), środkowy zaś ma kotarę dwudzielną i skromną wolutową dekorację dolną. Pola cokołu ozdobione są wolutami, środek ma kwiat umieszczony na zwisie. Prospekt został pozbawiony piszczałek prospektowych. Instrument, z którego zachował się prospekt, był pozytywem i miał tylko jedną sekcję manuału. Po lewej stronie szafy organowej znajduje się występ dobudowany przez Spiegla dla pomieszczenia sekcji pedałowej. Instrument powstał za fasadą w 1869 roku, a jego budowniczym był Johann Spiegel z Rychtalu, o czym świadczy wklejka w komorze klapowej wiatrownicy manuału: Im Namen der allerheiligsten Drenigkeit diese Orgel ist gebaut vom Orgelbauer J. J. Spiegel aus Reichtal in Jahre 1869 zur Zeit S. R. hochwurdigen Herrn Probst Moczyński und Lehrer Stanisław Kulesza. Wklejona karta zatem informuje nas, że kiedy Johann Spiegel wybudował organy, ks. Ludwik Moczyński był proboszczem w Szczurach, a nauczycielem Stanisław Kulesza. Głosy pedałowe nie posiadają osobnych kluczy rejestrowych, co może być efektem zdewastowania instrumentu i wykonania płycin maskujących braki. Obecnie organy nie nadają się do użytku.Stół gry wbudowany jest w prawy bok szafy organowej. Zawiera on jedną klawiaturę ręczną, której klawisze wykładane są kością. Klawiatura nożna nie zachowała się. Ponad manuałem znajduje się 9 wyciągów rejestrowych, z zachowanymi dwiema porcelanowymi tabliczkami znamionowymi. Wiatrownice są oryginalne, klapowo-zasuwowe, wykonane przez Johanna Spiegla w 1869 roku. Traktura pochodzi z czasu budowy instrumentu, lecz nie ma cięgieł rejestrowych wraz z zespolem listewek dla głosów pedałowych. Układ powietrzny, w tym miech, w związku z dewastacją instrumentu został usunięty. Zespół brzmienia składa się z dwóch sekcji: manuału o 8 głosach i dwugłosowego pedału.